نقش پروبیوتیک ها در سلامت دهان و دندان

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که توسط مهار یا کاهش میکروارگانیسم های پاتوژن منجر به بهبود سلامت انسان ها می گردند. شایع ترین باکتری های پروبیوتیک لاکتوباسیل و بیفیدو باکتریوم می باشند. در مطالعات گذشته نتایج مختلفی در مورد تأثیرات گونه های مختلف پروبیوتیک بر سلامت دهان و کاهش سطح استرپتوکوک موتانس بزاق گزارش شده است. جهت تأثیر مطلوب در دهان، باکتری پروبیوتیک باید این توانایی را داشته باشد که به سطوح دندانی متصل و وارد ترکیب بیوفیلم دندانی گردد. همچنین باید قادر به رقابت و پیش گیری از تکثیر باکتری های پوسیدگی زا باشد. جهت حصول بهترین نتیجه، توصیه شده است که پروبیوتیک به صورت مداوم و روزانه مصرف گردد. برخی مطالعات پیشنهاد کرده اند که پروبیوتیک می تواند تعادل میکروبی حفره دهان را بهبود بخشد؛ به ویژه، در صورت مصرف از همان ابتدای کودکی تأثیر آن افزایش می یابد. اما از سوی دیگر باید در نظر داشت که فلور میکروبی طبیعی در کودکان به طور کامل تثبیت نشده است و باید در تجویز این نوع محصولات در کودکان احتیاط گردد؛ اگر چه به نظر می رسد باکتریوتراپی توسط باکتری های پروبیوتیک اثر مهار کننده بر پاتوژن های دهانی داشته باشد ولی مطالعات بیشتری قبل از هر گونه توصیه به مصرف بالینی ضروری است. هدف از مطالعه حاضر، مروری جامع بر پروبیوتیک ها، مکانیسم عمل، اثرات درمانی، روش کاربرد و نقش آن ها در پیش گیری از پوسیدگی دندانی و مرور مطالعات بالینی موجود در این زمینه باشد.